gök mavi, kendimi
serseri bir gemici sanıyorum şimdi
gök mavi,
maviliğin ortasında bir uçurtma lacivert
uçurtmanın ucunda kumral bir çocuk
gözleri doygun, yüzü mahmur, gülüşü mert
umutlu ve temiz beyni
belki çözemeyecek nice matematiğini dünyanın,
belki yetmeyecek kimyasına, simyasına,
dalaveresine filan...
fakat şimdi temiz elleri
ve lacivert uçurtması var,
hayat denen kargaşanın gövdesine
indirivermiş tekmeyi.
ve artık belkisi yok,
üşüse bile kendi buz rengi düşlerinde
boyun eğmeyecek yalancı baharlarınıza,
öpmeyecek kirli ellerinizi
tiranlığınıza biat edip.
belkisi yok, muhakkak...
göğün ortasında bir uçurtma lacivert,
uçurtmanın ucunda kumral bir çocuk
daha yenilmemiş hayata,
kalbinde bir yusufçuk.
gök mavi, kendimi
gemici sayıyorum bir nevi
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
