Labirenteki Ruhlar Şiiri - Murat Akbaş

Bir aynaya bak...
Kendini görebiliyor musun?
En hafif halinle çık...
Hafif dokunuşlar...
Neyine yetmez...

Kendine güvenen...
Güçlü kadını gören var mı?
Maskeler arkasına gizlenmek...
Labirenteki ruhlar...
Et parçası olmaya...
Ne hacet...

Ördekler çoğaldı...
Yüzler hep aynı....
Labirentleri kırda gel...
Gönlüme taht kur...
Bak o zaman...
Güneş ne güzel doğar...

Yüzdeki nur...
Gerçek aşkı yakalar...
Ömür boyu sevgi kalır...
Gönüllere yazılır...
Leyla olur.
Mecnun olur...

Labirentte yok olma...
Yollarına çiçekler...
Bülbül sesi kulaklarda...
Gözlerde yar...
Gönüller mest olur...

Aradığını bulmaya...
Maske mi?
Elini tutmak için...
Açılman mı?
Kendini göstermek için...
Ördek mı?
Olman gerek....

İnsan bile bile..
Labirente girer mi?
Gönlünün aynası...
Gözler neden saklanır?

Doğal güzelliğin...
Neden et parçasına dönüşür?
Kendine ettiğin bu eziyet...
Kafese girdiğin labirent...
Doğallığını yok ediyor...

Sen, sen değilsen...
Karşında duran kim?
Ya da kimi seviyor?
Sen, sen olmadıktan sonra...
Karşındakinden ne bekliyorsun?

Labirentten kurtulan var mı?
İste en güzel soru...
Kim kimi kandırıyor?
Labirenteki ruhlar...
Gardiyanı kim?
Farkında mısın?