İçinden çıkamadığın mahpus hayat.
Senin kurduğun labirent olmasın.
Sensin içindeki en büyük hakikat.
Ruhundaki kıvılcım asla solmasın.
Bir yol çağırıyorsa eğer ki seni,
Ve inanıyorsan bütün kalbinle,
Gitmelisin seni sürüklediği yere,
Çünkü beklemez zaman kimseyi.
Kendine yürümek en uzun yoldan,
En sessiz savaştır senin içinde.
Kim kendi sesini hiç duymadan
Varabilir ki ulaşılacak gerçeğe?
Tanışmak gerekir kendi gölgenle.
Adımlarını sakın aceleye getirme.
En karanlık olan virajlarda bile
Yalnızca içindeki kıvılcımı dinle.
Her dönemeç seni sen yapar,
Her çıkmaz sana bir kapı aralar.
Göğsündeki kalp en eski harita;
Durma, ilerle, bırak izini hayata.
Figen Güler
Kayıt Tarihi : 13.10.2025 14:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat tecrübelerimi anlattığım şiirimdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!