Karanlık cellad gibi ensemde
Işıksız ruhum teslimiyette
İzin yok! Hücrelerim eşkıya
Bu başkaldırış boşuna
Duvarlar kanlı yollar sinsi nöbette
Pencereler kapanmış cadde üstüne
Eşkıya inmiş dağdan kaldırımlara
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta