Vur beni yar vur,
Öyle ya da böyle zaten ölmeyecek miyiz?
Kanım aksın bırak,
Acısın her yerim.
Kalp dediğin o hain yalancı yok,
Küsüm kendime.
Neden kendi kendimi kandırmaya zorluyor bilemiyorum?
Bazen anlamıyorum kendi kalbimi
Gör işte gör herşeyi tüm çıplaklığıyla,
Niye iyilik yüklemeye çalışıyorsun.
Arsızı, deliyi, yalancıyı, adiyi olduğu gibi gör,
Yorma kendini...
Yetti artık oyun yok...
Oyun oynayamıyorum artık kendi kendime,
İçimde ki Polyanna bugün terketti beni...
Belki Dünya'yı, ailemi, baharı, kuşları,kelebekleri, çiçekleri, çocukları, yolumu, yokuşumu, sırtladığım çantamı, ayağıma taktığım çarığımı , üç beş satır yazıyı, şarkıları, türküleri, başını okşadığım beni karşılamak için selam duran Kadifem'i sevemeden yapamayacağım,
Ama biraz düşüneceğim,
Çok yoruldum.
Yoruldum siz hiç insanlara güveninizi kaybettiniz mi?
Ben kaybettim.
Mine Yılmaz Sevinç
24 Mart 2023
21:48
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 01:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!