Kuşku Şiiri - Yusuf Cantürk

Ben mutlu oldum yıllarca, seni bilemem,

Böyle güzel yılları, kolay, kolay silemem.

Senin derdin benimdi, gözyaşı döktük,

Sarıldı kollar hasretle, sıcacık öptük.

Zaman oldu incittim, kâlbini kırdım,

Senin için muamma, çözülmez sırdım.

Bilesin ki ömrümce sana bağlandım,

Sende kuşku ve kuruntu, bense dağlandım.

İçime akıttım yıllarca, gizli yaşımı,

Göğsüne koysaydım bu dertli başımı,

İstedim seninle paylaşmak sıcak aşımı.

Her zaman hayalimde yaşattım, can yoldaşımı.

Şiir bile yazamadım, kuşku ve baskıdan,

Çiçek dahi koklayamam, bahçemde ki saksıdan.

Kişinin bilinmez hiç bir zaman, kişilik yapısı.

Hele, hele kapalıysa herkese, gönül kapısı.

Yıllar yılı silemedim, kâlbindeki kuşkuyu,

Sadâkat vaadimi bozdun mu sandın?

Sen zorlama kendini, TANRI bilir suçluyu!

Günaha girdimse MAHŞERDE, bil ki ben yandım.

Neden, kuşku, kuruntu, bir kere de hayra yor!

Seni sevmek kolay sanma, bence bir hayli zor.!

, Yüreğimi yakan ateş artık oldu şimdi kor,

Duygularım ne âlemde, gel bir de bana sor!

-