Kuşbakışından Başkent Şiiri - Osman Türkmen

Ankara...
uzamış gecelerin, esir düşmüş günleri gibiydi.

Bentderesi’nin o insan kalabalığıyla dolu,
bayat et kokulu, araba gürültülü,
ve kale manzaralı alt mekanlarında
vasıta beklemeyi...

Dışkapı’nın en köhne yerinde,
kalitesini hiç bir zaman ispatlayamamış,
ucuz yollu lokantalarında
yemek yemeyi...

Türk parasının çatır çatır geçtiği,
nadir yerlerden biri olan,
Ulus’taki Ankara Hali‘nin
çift şeritli alışveriş merkezinden,
eli dolu çıkmayı...

Üstüne üstelik yağmurlu günlerde,
kaldırım taşlarından basınçlı su çıkaran,
Sıhhıye’nin güzellikten arındırılmış,
yol kenarlarında yürümeyi...

Ankara halkının,
hemen her türünden insanın volta attığı,
Kızılay civarlarını adımlayıp,
bir sonraki tura yer edinmeyi...

Amerikan Doları ve Alman Markı kokan,
Çankaya semtinin gizemli yapıların, lüks arabaların, ve bol kazançlı kodaman insanların arasında, görünmeden yürümeyi...

Pek fazla bilmediğimiz, yol tabelasından
ve nüfus kağıdından tanıdığımız,
Oran Şehri’nin kimi esrarlı rant yaşantısını,
uzaktan seyretmeyi...

Siyah Beyaz karşıtı gecelerin yaşandığı,
paranın enflasyona yenilmeyen delikanlı semtleri, Tunalıhilmi, Cinnah, Arjantin, Köroğlu
ve daha nicesinde yaşananları,
düşlemeyi öğrettiler.

Tarifi imkansız bir şehrin sırlarıyla doğduğu,
Yaşamanın, ölmemek için direnmekten geçtiği,
Kanunla mücadelenin yer yer yasallaştığı,
Bir şehir öğrettiler.
Bana burayı, Ankara’yı gösterdiler,
Gökyüzüne bakarak gülmeyi,
Akıllı gibi durup,
deli olmayı öğrettiler!