Kuşatma Altında Şiiri - Seyrani Göl

Sular kesik,
ekmek yok günlerdir.
Bir hurma çekirdeği bulursa
çiğniyor çocuk,
annesinin susturduğu iştahıyla.

Gökyüzü hâlâ gri,
ama artık buluttan değil
uçaklar, fosfor bombaları ve
hiç susmayan bir siren sesiyle dolu.

Kardeşinin cansız eli
hâlâ elinde.
Bırakamıyor…
çünkü kimseye emanet edemiyor artık ölülerini.

Duvarda bir yazı var:
“Direniş yaşatır.”
Henüz okuyamıyor ama
anlamını ezberlemiş gibi gözleri.

Bir taş tutuyor avucunda,
oyuncak değil bu kez
oyun biteli çok oldu.
Şimdi taş,
namlunun karşısında bir duadır.

Nereye kaçsın ki artık?
Sınırlar duvar,
duvarlar dikenli tel,
dikenler acımasızlık.

Ama hâlâ,
bir kum tanesi gibi sabırlı,
bir zeytin dalı gibi inatçı.
Kuşatma altında bir çocuk,
direnmenin adı.
S.GÖL