Kurtulmak Şiiri - Erdal Sayıl

Öyle bir zehir ki şüphe;
Hele, yer için-için vesvese…
İnsanı, eritir ki, emin ol;
Bin ölüm denk gelir, tek birine…

Benim halim, işte bu…!
Neydim ben, bana ne oldu…!

Güvenemiyor muyum kendime…?
Sığınıp, bir kabuk gibi bendime;
Soruyorum bir anda, Binbir suali,
Sonrası ne olur, bir hiçten evveli…

Ne yapayım şaşırdım…
Dostum diye sarıldım…
Yine derdim dökmeye;
Kalemim oldu çare…

Toparlarsam, kendimi, en son;
Bir daha yitirmeden ben,
Her halimle sarılıp şükre;
Tevbe edeceğim bin kere,
İşte ruhumla böyle avunacağım…!

Başka bir yer ve başka bir yol yok;
Dinimden başkaca sığınacağım…!

Erdal SAYIL