Kurak yangınlar Şiiri - İlyas Kaplan

avuçlarında menekşe mavisi çiçekler açar
aşk kokar zamanın tüm parçacıkları
ay ışığı umutlar indirir öteki göklerden
aydınlık…bir elif miktarı
aşk miktarınca iki yürek
eriyen hayat içinde
bir tek sen kalırsın

birde senden kalan onca hatıra
onca sancılar ruhumun karanlık dehlizlerinde

yağmurlar düşer hayali bir göğün bulutlarından
gün doğmadan önce
yıldızlar batmadan .
kurak yangınlar taşıyan göğsüme
birde senden sebep duyguların onca isyankarlığı
kaybolur şah damarımda
en uzağın ,uzağında
40 derece yokluğun

aklımdasın bir kar taneciği kadar soğuk
kaç şubat acısı,kaç zemheri düşü
kaç kez adın sayıklanır
kaç kez hasret ateşi yükselir elif diye
incelmiş sinenin çeperi çatlamak üzere

her kalp atışı sonrası
damarlarıma vura vura sen geçersin
bir kan damlası kadar sıcak

zırdeli gönül utancından suskun,
pusandan geçer bir elveda
şehrin sokakları kırgınlıklar içinde
sancılı bir aşkmış meğer
bin külçe özlem …
evvel zaman içinde
bir varmış ,
bir yokmuş

şarkılar söylenir zaman geçer
şarkılar söylenir gözlerim de yağmur
ilk yenik düştüğüm savaştan kalma
sana benzeyenler

müptelan artık kaç kez ,kaç vakit
zehir zemberek saatler
hep aynı nakarat ,hep aynı sözler

bütün rotası sana içimde ki yolculuğun
var değil,
yok değilsin
uzak değil ,
yakın değilsin bu akşam…

redfer