Kumar Şiiri - Adem Güçlü

Ömrümüzün kumar oynayanları
Zarın hep yanlışı göstereceğini bile bile bıraktık masamıza,en yalın sevdaları

Esmer bir gecede elimde çocukluğumdan kalan düşlerim vardı
Kestikçe çoğalıyordu hüzün
Sakalımız,bir karış toprağa karışıyordu
Duvar oluyordum biraz,solduğunu görüyordum gülün
Ve yağmur buluta sığınıyordu
Yağmayacak oluyordu,ortasını alıyordu günün

Deva bulunmuyordu güneşte, yağmurda bir o kadar yalnızdı
Kitaplar herşeyi anlatır,biraz umut, biraz hüzün
Bizi hangi sayfadan kopardılar
Şimdi kumar oynuyorlar üstünde ömrümüzün