Kum ve fırtına Şiiri - Serdar Yusuf

Kum ve Fırtına

Ne çağlar yaşadı bu yürek,
Gözleri, bir mağaranın zifirinde kayboldu.
Adım adım çamur, kızıl ufuklarda
Çaresiz bir kabulleniş.
Varlık, yokluğun kıyısında yitik;
Kumsalların unutulmuş balık ağı gözleri.

Ateşin suya secdesi gibi,
Boynu bükük, yüzü yalancı gülüş,
Kalbi esrarın dibinde sığınmış,
Gözlerin feryadını saklar,
Tutmasa saçlarını, fırtınaya isyan eder.
Yere çöken dizlere, gök eğilir üstüne.
Ve suskun diliyle yıldızlara koşar,
Yıldırım olmak ister hayalleri,
Ama yıkıktır kanatları...

Ne içindi bu çile?
Ellerim, dilim, yüreğim —
Her yanım kilitli kutularda.
Asılı kuş tüyleri gibi,
Siyah başlı gölgelerin insafına teslim olmuş bakışlarım.
Patlarsa yırtar semayı,
Cesaretim paramparça olur.