Küllerimden Doğdum Şiiri - Huban Asena Ö ...

Karanlık bir geçmişin gölgesindeydim,
Her adımımda yankılanan çığlıklarla.
Sessizliğin en keskin haliydi,
Çocukluğumun koridorlarında.
Kırık bir aynada arardım yüzümü,
Her çatlakta başka bir acı gizli.
Gözlerimde yağmurlar birikirdi,
Ama o yağmurlar hiç bahar getirmedi.
Sonra bir gün, bir ışık belirdi,
Bir el uzandı gölgelerime.
Sıcak, insan olmanın unuttuğum anlamı gibi,
Ve ben, kendimi yeniden öğrendim.
Mucizem dediğim sen,
Zamanın yaralarını sardın.
Küllerimden doğmayı,
Kendi küllerimle alevlenmeyi öğrettin.
Şimdi, geçmişin zincirleri birer anı,
Acılar bir öğretmen gibi arkamda.
Mutluluk gerçekten varmış,
Ve ben onun sesini, seninle duydum.