Küllenmiş bir sevdanın izlerini taşıyor,
Şimdi o, resimlerde kalan gülen yüzümüz.
Ve kibritin ahıdır: Ayrılında yanayım,
Mektup, resim ne varsa acımadan yakayım.
Böyle zalım dünyanın, öyle zulum kararı...
Yak be kibrit sen de yak, ne kaldı ki yanmayan...
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta