Küllenmiş Duygular Şiiri - Abdulkadir Ka ...

Kapanmaz yaraları sabırla kurutmuştum
Kazımıştım kâlbimden, adını unutmuştum
Yaşıyordum, kendime göre bir yol tutmuştum

Bir gün rüyama girdi, gözleri dolu baktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.

Depreşmiş özlemiyle üzerime yürüdü
Ürperdim, sevgisiyle benliğimi bürüdü
Yalvardım, yapma diye, tuttu yerde sürüdü

Gözlerimden çığ gibi yaşlar içime aktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.

O ân ıssız kâlbime binlerce ok saplandı
Aklım, fikrim, irâdem varlığıyla kaplandı
Yaşadığımız ânlar içtimâda toplandı

Uzattım ellerimi, ufuktan da uzaktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.

Zor kuruntu her zaman yaşadığım bu rüyâ
Dalmak istemiyorum, korktuğumdan, uykuya
Çoktan küstüm hayata, umutsuz yaşamaya

Yine terk etti, beni melül, mahzun bıraktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.

08 – 11 – 2001