Kül Şiiri - Koray Yıldıray

peri masallarından çıkıp gelmiş,
elinde sihirli değneği başında tacı.
kurumuş yüreklere papatya bahçesi sunuyor.
çölün kum tepelerinde kır çiçekleri büyütüyor.
ama ne çare, yanıyor yürek yanıyor.

gönül bahçeme çektiği çitleri,
dikenli tellerle örüyor.
ördükçe melekleşiyorum diyor.
düşte gördüğünü gerçek belleyip,
ama ne çare, yakıyor beni yakıyor.

yürek sevgiden mahrum,
sevgili hayallere mahkum,
kara gece kara perde kara tül,
gözleri yoluma ışık olmuyor,
ama ne çare, yürek kül oluyor kül…