Kül Şiiri - Necip Emrah Aşıkoğlu

Seni ne çok sevmişim meğer
Ateşini korumda saklamış
Alevim alevinle dans etmiş
Şimdi sensiz, üşüyor ateşim
Külüne sarılmış

Kalbimi adım adım sana verdim
Anahtarını en hırçın okyanuslara savurdum
Şimdi oturdum sahile bakıyorum
Deniz, dalgalarını avuçlarıma dolduruyor
“Kayıp olanı sana getireyim mi?” der gibi
Kıpırdanıyor.

Bu akşam yine seni hatırlattı rüzgar
Biraz promil, birazda gecenin işbirlikçileri
Adın kanımda yazıyor gibi
Gölgeler bile ismini fısıldıyor

Şimdi anlıyorum
Aynalarda seni saklamış bana
Yüzümdeki çizgiler de bile seni işlemiş zaman
Üşüdükçe ateşinde ısınmışım meğer
Ve hala sıcaklığını arıyorum
Sensizliğin ortasında titreye titreye
Seni arıyorum.