Sakalım yüzümü kaşındırmıyordu daha
Ama içimin içime attığı naralar
Adeta komüzmin sözcüsüydü
Yüzümdeki saflığı düşün işte
Aklım ermiyordu belki
Belki de duygu ön planda
Rasyonellikten uzaktım
Kandırılmış bir grubun
En ufak halkası gibi
Sadece ışık istiyordum
Doğru
Karnım doymasa bile
Kıvılcımını bekleyen sıcaklığım
Sonra
Kıvılcımın bende olduğunu öğrendim
Ateş yandı
Etrafım ısındı
Ama onlar yolcuydu
Ateşi söndürüp yola devam etmeleri gerek
Sonunda kül olmak
Ancak tencerenin karasına yaramaz mı?
Kayıt Tarihi : 10.11.2025 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!