Kül Şiiri - Kerem Gölpınar

alevler yükseliyor dört bir yandan
güzel memleketim kül olup gidiyor
ne dağı kaldı, ne taşı, ne toprağı
insanı desek, insanınını da öldürdüler
evet, ölü yüzler ülkesi oldu canım ülkem
ölmek bu kadar kolay olmamalıydı, değil mi?
insanlar, hayvanlar, ağaçlar, doğa...
alın hepsini, ne kaldı geriye başka?

elleri cebinde seyrettiler olanları
veya ellerini göğe doğru açarak
timsah gözyaşları eşliğinde
altı boş teskinler savurarak
ve aslında kendilerine lazım olan her şeyi
bir öğüt niteliğinde bize doğru konuşarak
öylece seyrettiler,
öylece öldü her şey
ve en sonunda ölecek de
yanacak da hiçbir şey
kalmadı.
ve dediler ki "kader"
dediler ki "mukadderat"
dediler ki "sabır"
ne diyeyim Allah hepinizin...
Allah hepinizden razı olsun
inşallah...

ve şunu da unutmamak lazım
"umutsuz durumlar yoktur,
umutsuz insanlar vardır"