Kül Şiiri - Hüseyin Muşmal

Kül
Mecnun'un düştüğü Leyla çölünde,
Ben de kendimi avutacağım.
Aslı’nın yandığı Kerem külünde,
Zümrüdü Anka'mı büyüteceğim.

Ne ismin aklımda kalacak benim,
Ne cismin gözümde olacak benim,
Ne sesin içimi delecek benim,
Ben de seni öyle unutacağım.

Gel dedim, gelmedin bir kere bana,
Gül dedim, gülmek de yakışır sana,
Kal deyip yalvarsan hep yana yana,
Kendimi sessizce avutacağım.

Kim bilir beki de günün birinde?
Her şey kül olacak aşkın narında,
Bir sızı kalacak senin yerinde,
Yangını körükle soğutacağım.

Eşref’im vuslatın yoksa aşkına,
Ne gereği vardır, böyle taşkına?
Girmeyen girmesin, sırça köşküne,
Gireni kalbimde eğiteceğim.