Kubilay Enginol Şiirleri - Şair Kubilay ...

Dün gece geçtim
Yaşadığın şehirden
Uyandırmaya korkarak sessizce
Solgun sokak lambalarını eşliğinde
Bir sessizlik
Bir ben

Güneş,herzamanki gibi doğarken
Karanlığın böğrüne
Hüzme doldu,odaların birine
Sabah olsun hiç istemiyordu
Bütün gün okulda arkadaşlarından saklanıyordu
Elbiseleri,ayakkabıları eski

Çal sazım,sular serp yangın yüreklere
Dört duvar arasında olsanda,bozma ahengini
Kavuştur ayrı yar'ları birbirine
Ver gönüllere aşkın zenginliğini
Çal sazım coştur mecliste yürekleri
Elele tutuşsun nağmeler,harelensin

Demin
Solgunlambaların altından
Bir sarhoş geçti
Hem içkiden,hem aşkından
Sarhoştu
Sevdiğinin sapsarı saçlarına içti belki

Çocuk,
Cama öpücük kondurdu
Annesi otobüse binmiş, işe gidiyordu
El salladı umutsuzca,gözü yaşlı
Otobüse seslendi, çabuk getir anacığımı
Güneş,

ÖLÜMÜYLE VAROLAN BABAMA

Bu hayata geldim bir senin yüzünü göremedim
Bu hayatta bir seninle konuşamadım
Senin yokluğunu içime gömerek yaşadım
Tam 12 yıl boyunca

Çıplaklığından utandı
Dudağının neminde,serinledi
Yüreğinde yatak yaptı,seviştiler
Gözlerinde seyrettiler,kendilerini
Aşk,onları kucakladı
Uyudular aşkın koynunda

Bir türkü çağırır beni uzaklardan
Hasret yüklü bir türkü
Eşlik etmek istedim
Edemedim
Yorgunluk yüklü türküler çağırır
Dağların arasından

Kadın,erkeğin saçını öptü
Erkek de
Ciğerlerine çekti yosun kokularını
Altın birer tas içinde
Kendilerini birbirine sundular
Yudum,yudum içtiler birbirlerini

Esmerim
Sana ne diyeyim
Ciğerim seni görünce yanıyıor
Ben şimdi neyleyim
Gözlerin bakıyor buğulu
Yüzün zaten gizem dolu