Kristal Kadın Şiiri - Ali Osman Şahin

Kristal bir kadınım var...
Toz bulaştırmadığım...
Ne soğuğa sokmuşumdur onu...
Ne de sıcağa...
En parlaklığını kazandığı vakit...
Güneşin doğduğu vakittir...
Güzelliğini ona hissettirmemek için...
O saatlerde uyuyor olurum...
Ne de olsa o bir kristal kadın...
En güzel olduğu anı...
Gördüğümü, gördüğünde...
Utancından çatlayabilmesi...
Tek korkumdur benim...
En büyük korkularımızın...
Başımıza gelenler olduğu düşünülürse...
Varın siz anlayın...
Önceden kaç kristal kadın çatlattığımı...