Kravatlı Efendiler Şiiri - Kürşat Hardal

Bugün bir başka kırgınım,
Toparlanmıyor,
Dağılmış olan her şey.

Olmazları oldurmak için,
Çırpındıkça yüreğim.
Güç değil geleceği görmek,
Her seferinde,
Hüsrana gebeyim.

Akıl almaz,
Söz dinlemez nağmeler.
Sen yapsanda,
Yapılmaz olanı.
Deliymiş,
Uslanmaz serseriymiş derler.

Kahverengi ve sarı,
Tüm tonları,
Pencerenin ardında.
Zerre bir esinti,
Olsaydı eğer,
Çırılçıplak kalacak,
Esrarengiz sahneler.

Gökyüzüne bakarak,
Yolculuk yapılmaz.
Bu büyük bir ihanet,
Özgürlük satılmaz.

Neye,
Kime inanacak?
Akıl denen,
Bu noksan parça.
Doğruyum dese,
Belli ki eğri.
Dürüstü oynasa,
On numara palavra.

Bugün de aç kaldım:
Düşünmek yok,
Fikir yok.
İlim ve bilim desen,
Hak getire.
Kalmamış,
Ahlak ve namus,
Bu nasıl bir kabus.

İş çığrından çıkıyor,
Kravatlı efendiler.
Adını koyun artık,
Peydahlanmış günahın.
Vebali yazılsın,
Tertemiz alınlara.

Kaldıralım şu çağı,
O bizi kandırmadan.
Uyan insanlık uyan!
Çok yattın musallada.