Kozaya girmek....! Şiiri - Müşfik Saltık

İşlersin ömrünü yıllar yılı nakış gibi
Arkadaşların, dostların, yarin, yavrun
Gözünde hep kusursuz görünürler sana.
Senden bir şeyler vardır onlarda
Onlardan bir şeyler de sende
Öyle bir ahenk içindedir her şey
Mükemmeli yakaladım sanırsın
Huzurludur yüreğin uzun yıllar
Avutursun kendini yaşarsın
Sonra bir gün dökülür boyalar
Yok olur zahiri görüntüler
Ortaya çıkar gerçek yüzler
Kırılırsın, kızarsın, inanamazsın
Bir anda her şey değerini yitirir
Gözünden akması gereken yaşlar
Başlar yüreğine akmaya
İçin için içini yakmaya
Tutunacak tek bir dal bulamazsın
Bırakırsın kalan hayatını akışına
Soyutlarsın kendini her şeyden
Kozasının içindeki ipek böceğine dönersin
Delip çıkamazsın o kozayı kelebek olamazsın
Sokarlar kaynar suya kavrulur gidersin.

Eylül 2005