günün döngüsel dansı
ay sahnedeyken
güneş seyirci koltuğunda alkış tutuyor...
tan ağarmadı henüz
gökyüzü gri
ritmik bir nefes egzersizi
arada bir ışık sancılanıyor
doğum yolunda güneş
doğdu doğacak...
yüzü aydınlanmadan
adı konmadan bitirmeliyim bu şiiri...
peki neden...?
bu üzerimdeki rehavet
bu rustik döngü...
mevsimsel değildir ki ayrılıklar
her mevsimde sensizliğin tadını bilirken
neden bu şiirin kapısını çalmak...?
kalemi söze mi batırmalı şimdi
yoksa özemi...?
öze desem, ruhumu deşmem gerek
neşter kan bulaştırır şiirime
söze desem, kalemle dans etmeye
yorulur kelimelerim...
dedim ya...!
yüzü aydınlanmadan
adı konmadan bitirmeliyim bu şiiri...
içimde bir közyatağı
ne harlanıyor yıllardır
ne de sönüyor...
Kayıt Tarihi : 28.9.2015 10:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
rustik döngü...
yüzü aydınlanmadan
adı konmadan bitirmeliyim bu şiiri..
...Adını koymaktan korkar gibi bazı şeylerin...Mesela aşk gibi..
Yüreğinize sağlık Mine Hanım...
Sevgiler...
Duygular hisler ve anlatımlar su gibi.
aktığı bir zaman.işte o zamanın meyvesi olan.
eseri Kutluyorum ve
başarılarınızın devamını diliyorum.
Selam ve saygılarımla
Çok güzel bir şiir ama son dizeler MUHTEŞEM!....... Sadece kutlayabilirim!...... yürekten!.......
Sevgilerimle Mine Hanım............
O közyatağındaki ateşin harlanmadığına inanmak, kaleme daha da güzel şeyler yazdıracaktır.
Ve... bu közyatağı ne soğuyacak ne de sönecektir.
Kutluyorum Mine Hanım.
TÜM YORUMLAR (18)