Ateşe deli gibi uçtuğum dönemleri hatırladım.
Şimdi,
Köz olmuş dinlenmiş bir odun parçası gibiyim..
Kuvvetli bir nefesle yanıp yakıp
Tutuşturma potansiylim de mevcud
Sönüp gitme potansileyim de..
Ateşin ve nefesin sahibini gözlemliyorum şimdi.
Bir nefesle harlandıracak mı beni
Yoksa için için yanıp sönmemimi isteyecek..
Neye OL diyecek...?
Merak sancısız bu dönemde
İçi boş alışkanlıktan öte değil
En fazla ölürsün derler yaa..
Aslı yok o lafın...
En fazla ölemezsin...
En fazlaaa ölemezsin...
Öleceğim sanıp
Ölemediğini gördükten sonra
Eyvallahın olmuyor korkulara...
Hadi leen diyorsun...
Mevla neyler neylerse güzel eyler....
Kayıt Tarihi : 10.4.2016 00:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!