Köz Şiiri - Levent Dizdar

KÖZ

Bir gün bir tren yanaşır
Bir şehirde, bir gara.
Bir yetmişlik bir hançer
Elinde kor gibi durur
Dudaklarını öpen
O tek sigara.

İner,
Dalgın gözlerle süzer,
Bir tanıdık yüz yerine betonu, taşı.
Beyaz keten üzerinde
Kara bir leke gibi durur
Gönül verdiği sırdaşı,
Arkadaşı.

Yirmi yedi saniyeye sığdırır
Koca seyahatin özünü.
Bu şehirde,
Bu gara
Döküp gider
Yüreğinde yanan ateşin közünü.

2025