karanlık, çok karanık
göremiyorum önümü
gel yanıma, korkuyorum tut elimi
dumanlar yükseliyor bir şehrin üzerinden
ağlıyor çocuklar, yok ki duyan seslerini
gözlerindeki yaşları silen yok
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
benim karanlığıma da uydu bu şiir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta