Ben köy çocuğuyum.
Babamın nasırlı elleriyle
Eşelediği topraktan biten,
Buğday tanesinin,
Unu ve alın teriyle yoğrulan,
Ekmekle, beslenip büyüdüm.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




"Köy Çocuğu..."
Hani, ekmeğini taştan çıkaran...
Alın teri nedir bilen,
Üreten,
Arlı, edepli o tertemiz insanlar...
İşte onlardır asıl kahramanlar!
Şiiri ve sizi, şiirin diliyle tüm köylülerimizi, hala köylü kalabilmiş, köyde kalabilmiş çoluk, çocuk, genç,yaşlı herkesi saygıyla, sevgiyle selamlarım...
Tebrikler Hasan Bey...
Ben köy çocuğuyum.
Hayallerim; saban altındaki öküze,
Gökyüzündeki yağmura,
Tarladaki ekine kalmış.
Sevdamsa; hasadın bereketine,
İlmek, ilmek, düğüm, düğüm bağlanmış.
Özden gelen yürek sesi kutluyorum saygılarımla
Kutluyorum..Sevdanız başaklar kadar bereketli olsun...sevgiler.
Tebrikler. Övünç kaynağı dizelerin duygulu şairini yürekten kutluyorum..Ferah YILMAZ-dağarcık
Buğdayın nasıl yetiştiğini bilenlerin şiirne tam puan..
kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta