Omzumda şafak sökmeli özlemlerinin ışırında çılgın pınar akisleşirken
neon ışıltılı beklemeli gecenden su çiçekleri açılır açılmazlarımda
yalnız sana söylediğim sözceler ıtırlaşır ten ile tin arasında
hazlara yastık sererek har dökülüşleriyle gelirim yatılarına
Biraz bebek kalırım sütsüz geçen sevmelerimin meme uçlarında
Unutulmuş muştularım zilini çalar,sana çalınışımın bestesinden
. Damarlarımdaki üreyişler ülkene bir ben doğurur sen ile ben arasında
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



