Bencil acımasız insanların arasında yaşayıp bencil olmaktan korkuyorum rabbim
Yüreğimin körelmesin den merhametimin gitmesinden sabrımın beni terk etmesin den korkuyorum rabbim
Yüzümdeki gönlümdeki masumiyetin gitmesinden karşılıksız verdiğim sevgimin bitmesinden kulağımın duyup dilimin söylediği günah dolu sözlerden korkuyorum rabbim
Kırmamak için kırılan üzmemek için üzülen içim kan ağlasa da yüzümden tebessümün eksik olmadığı çocuksu ve masum insanlığımın kaybolmasından korkuyorum rabbim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
“Ey nefsim! Deme: 'Zaman değişmiş, asır başkalaşmış, herkes dünyaya dalmış, hayata perestiş eder. Derd-i maişetle sarhoştur.'Çünki ölüm değişmiyor. Firak, bekaya kalbolup başkalaşmıyor. Acz-i beşerî, fakr-ı insanî değişmiyor, ziyadeleşiyor. Beşer yolculuğu kesilmiyor, sür'at peyda ediyor.”
Yakarışınız her masum kalbin sözcüsü olmuş teşekkürler
O zaman daha güzel ve daha özel insanların yaşadıkları mütedeyyin insanların yaşadıkkları hoş ortamlara hicret et kardeşim! Öyle bir ortam bulamadınsa Kur'an'ın ve Sünnet'in nurlu atmosferinin dışına zaruri işlerinin dışında pek çıkmadan yaşamayı yeğle! Yani Eb-u Zer Gıfari (ra) gibi münzevi bir hayat tarzını tercih et!
Hadi kolay gelsin.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta