Belki birkaç ay geçti yollarımız ayrıları, zaman o kadar uzun geldiki yokluğunda, geri dönmeyeceğine alışmaya çalışmak, çok yordu varlığımı. Neydi seni bana getiren, beni sana esir veren. Şimdi düşünüyorumda; beraber olduğumuz halde, geldiğin gibi gideceğin korkusuyla yaşamaktansa ‘hiç yaşamamayı tercih ederim.’
26.03.2005 / 09:50 / ümit engin
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda