Yalnizca bir veya ikibucuk askeri kayboldu diye bütün gücünü ve korkunclululugunu Lübnan mahalli tüm ortadoguyu korku kabus dehset vahsetler kusatilmisligiyla kiyameti kopmus cehennemlere cevirip yerle bir etmedi miydi Bop abilerinin abisinden birisi Israil…?
Ettiydi hem de bütün dünyanin kanini durduracak dehsetler perdesiz piyasasinsa, aralarindaki gizsiz kapaksiz DAR KAFA dünya firavunu olma derdiyle kiyasiya keyiflerine göre kiraladiklari sayisiz piyon karakterli katiller vasitasiyla BOP ortak daireli rakipliligi hem her türlü ölüm zulüm talan mahsülü ganimetleri bölüsmeme haydutluluguna hasim; hem de tüm dünya ganimetini diledikleri esarete tayin etme araliginda her yerini hukuksuz haksiz hadsiz hudutsuz dayandigi kiyim ittifaki nezdinde dögüse cekise Israil…dayandiklari haydutlugun liste basinda dünya sillah savas terör korku kiyim linc yikim kin siddet tecavüz yagma sefalet yozlasma yoksullastirma isgal ihracatinin en bas listesinde gelen almanlardan, fransizlardan, isveslilerden, ispanyollardan, danimarkalilardan, isvicrelilerden, avusturyalilrdan, avusturalyalilardan, hollandalilardan, amerikalilardan, ingilizlerden, japonlardan vs. vs. limitsiz ve sinirsiz destek ve kaynak temin etmedi mi…?
Hem de nasil etti..! Yalnizca onlardan, yani kendileri tasmasinin ucundaki ipin sahibine göre uluyup havlayip kuduran toplum algisi yapici ve yaratici medya mafia borsa pazar eglence tezgah oyun pusu firildak hain moda tip ihanet zibidi kahpeliklerin, her türden caresizlik korku kabus sessizlik karanlik susmusluk sefillik yoksulluk haksizlik hukuksuzluk teslimiyetinde kosulsuz sürülesmeye kolluk görevi üstlendigi usaklik dalkavukluk memuruyet dairesi yerinden kendilerini sinirsiz sorgusuz sualsiz kendi basibuyrukluguna sömürü firavunu (patrontanrisi) seklindedevletleyip kanununu kitabini yalnizca bu akli cehennemlesmis vicdani mahluklasmis kiisilksiz karaktersin insanlik disiligin küresel deyyuslaridürzülerinin degil..
Katarin, kuveytin, ummanin,misirin, ürdünün, suidi arap gibilerinin yanisirasinda ne yazik ki türkiyenin de simdiye kadar olup biten bütün ve icinde aciyi zulmü sürgünü sömürüyü savasi siddeti talani yalani vurgunucatismayi bölünmeyi ayrismayi hasinligi ihaneti isgali tecavüzü tehdidi kini korkuyu kacagi en seviyesiz ve üzücüler derecesinden tasiyan Bop eksenli kiyamet kopuslarina hicbir tereddüt ve cekinge koymaksizin destegini tasarnlugunu ve dayanagini sunarken kendi kurguladigi kiyametlerin bizzat PIYONLAR sahibi Yuro amerika, obama agizli megafondan ` terörle mücadele vardir, kesinlikle müzakere yoktur ` darken…
Gazin petrolün yagin kumun kumsalin yakutun elmasin altinin suyun topragin cennet bagilarinin ve ucuz insan gücünün bol oldugu dünyanin her yerinde CIA formatli harcamalardan hic kacinmayarak insanligin öldügü bosluklara cetvelcilik etmekten kimyasi karakterlesmis INGiLiZ LAWRENCELIGI özel kurgulu masasinda, dinamitci Nobel `in Oslo`sunda, `yedek kara ordumdur dokunan bana dokunur ` dedikleri ve bütün kirli kanli Bop yikim hirsiz haydut haramilikleri icin istedigi catismayi yobazlasmayi körlügü nefreti karanligi acizligi cöküntüyü kokusmayi yolsuzlugu hukuksuzlugu cürümüslügü kotarip kurguladigi gibi istedigi kiralik katilligin istenilen en kivami kayak kudurp kuduzlasmasini da kendi keyiflerine göre tasmalayip güncellediklerinin en gözdesi Pekaka ile, sevgili ülkemiz Türkiye`yi Bop esbaskanlik özel cesaret madalyon nezaretinden bölünüp parcalanma kodlamali MÜZAKERE´ye ilistirip, ( kiytiriktan bir devlet konumuna düsürüp alcaltarak yeni diye adini ismarladiklari Türkiye`yi ve haddi olmayan seviyelere yükselterek kendilerinin icadi terör piyonu Pekaka`yi) büzüp pörserek kenarlastirmadilar mi..?
Aslinda dünyaya savas sefalet makina otomobil atom hormon salgin korku süs moda bagimlilik lüks kir karanlik kimsesizliksessizlik civa tohum yalnizlik yabancililik bencillik acimasizlik gibi sayisiz yagma ve sömürü alet adavat ürünü ihrac edip kimseye sorup sorgulanmadan kendi keyiflerine göre dünya nimet ve kaynaklarini servetlenip tirilyardeslesirkken ALMAN LOKOMoTiFLi yuro-amerika, tüm insan degerliligini güncel hayatlarin en sonuncusuna koyarak tektip görüp duyup davranip tüketen serbest piyasa teslimiyetine zindanlastirdigi kalabaliklar, dünyanin bütün ezilen sömürülen soyulan tecavüze ve talana mahkum (bilhassa Bop cografyasi yogunlasmasindaki) kalabaliklardan daha cok sürülesmis ve yobazlasmis durumdalar..Yani O` hani, sirasi gelince düsüklük kalibini kendiliginden alcaklanan yalloslari tarafindan hic dillerden düsürülmeyen alman lokomotifli Yuro-amerikalilarin cok kitap okudugu ve co duyarliliga güya cok hassas oldugu dogu kültürsüzlükler hayranligi, aslinda kendi kafasina giydirilmis uydurulmus `Cüs` niteliginde kadrolu ücretli hoppa züppe zirvaligidir. Cünkü yalandir, yillar yili Yuro-amerika bölgesinde sömürü düzen Patrontanrilarinin her türlü sapkinligi koruma altina alan kanun nizam kontrollü top tepki yönetmeligi disinda, kusursuz güdümlülügün uymus uyusmus ve bugün ölüsüne celenk kor gibi dünyanin her yerinde `serbest ticaret bölgeleri ` yazili mezarliklar insa ettigini göz göre göre ruhuna ve bedenine kefenlerken tek bir cürük yaprak dahi kimildamamaktadir; durumu tersine cevirecek etkinlikle ve insan hakki hukukuna dair buralarda….
Aradaki fark…
..
Neymis demek ki…dogdugu dünyasina günaydin oldugu hayati ayni hosgelmislikle karsilayip büyütüp besleyip barindiran degerlilikle akil fikir düsünce tutum davranis sorumluluk aidiyet onur ar namus sevgi saygi amac gaye kalp ve gönül birlikteligi olmayan rastlanti saplanmisligina tek gecelik veya tek gündüzlükmis gibi icinde her türlü iliski bozuklugunun villa saray kösk hane kondu siginak derme catmaligini yapip donatsa da insan, saglik dirlik birlik huzur buldugu evcillesmeye asla bir türlü erisip kavusamamakta.
Bütün azgin amansiz gayret hirs ve cabalari sonucu sadece basari grafigine veyahut beklenti saplanmisligina göre hayati varligini sekillenip konuslandiran sabit soyutluluk, ulastigi kasilip kibirlenen muhtesem görünümlü erk güc donanim cepecvrelenmisligi olsa bile, cogu zaman insanligi elden avuctan gitmis makina düzenekliligin zora dara endiseye baskiya korkuya sehvete dehsete salginakavgayagürültüye hasede fesada yalnizliga yabancilasmaya sevgisiz saygisiz hukuksuz onursuz temel dayanikliliklarla akilsizligi bilgisizligi bagnazligi karanligi bunalimi övüp kutsayan yollardan kamcilanip kiskirtilarak kendini örüp bina etmis canavarlasmanin bizzat kendisidir….
Böyle bir dibi delik temeltavansizligin kisiyi kusatip kontrolüne aldigi beklenti ve basari bagimisi güdümlülük esaretinde, insani bütün degerleriyle birlikte hiclige hortumlayip götüren basibozuklugun yersiz yurtsuz ilgisiz iletisimsiz ucsuz bucaksizligina yorulup üzülen bütün akil bilgi samimiyet sorumluluk özgürlük ilgi sevgi emek caba yakinlik fedakarlik sahipliligi yine cogu zaman her türlü cöküs cürüyüs bozuklklarini göze alip hayati varligina yedirmis savruluslar karsisinda tipki kimi kolon kiris yön ayaklari yikik köprüler gibi yasamsal deger dengesini bulamayacagindan zayifa ve yorguna sarsilip sekteye ugrayacaktir.
Insandan insana ugragi iliskisi ulasimi iletisimi olmayan silik soyut kasilip kalmisligin icine düstügü yalnizliga yabancilasmis kör karanlik kusatma kuyulanisinin, kedini hic yerine koyup akil fikir paylasim sevgi saygi sorumluluk güven özgüven yokluguyla cevrilmis donatilmisliga azat eden dengesiz durumsuz savrukus sarsintilarinaysa asla yasamin hakki hukuku huzuru sagligi dirligi birligi fedakarligi samimiyet sakinligi ve kaynagi tükenmez güvencesi yerlesip oturmasi mümkün ve müsait olmayacaktir.
Bu tür körlük darlik zorluk zorbalik zorunlulklarina serpilmis savrulmus insan piyasa dolasimi, soran sorgulayan anlayan bilen gören farkeden gelisip büyümesini temeli tümden ucuk göcük soygun vurgun kacak korku baski siddet nefret yilginlik bikkinlik yorgunluk kültürsüzlük akilsizlik düsüncesizlik hukuksuzluk haram hurda harabesiyle düse kalka sivriltip kabuklastigi sebebiyle, timsahlarin köpeklerin yilanlarin sansarlarin insanla hicbir ayirdimi omadiginin sürekli heran herseyin DEGiSIME ugradigini ve her degisen seyin en az insanla yerdegistiren dengede hatta insandan daha yükseklikte üstün degerde oldugunun algisini bulanip bunayarak, git gide iliskisi bozuk karakter tapinmisligini evine odasina minderine sofrasina yatagina yerlestirip yayip tasiyacak kadar (hizla bütün insani iliskilerinden kacarak kendi saplantisina uyar ahlak inanc iliski iletisim bozuklugunu her canli cansiz varliga kendine dahi ilgisi yakinligi omayan soyut sahte yapilmis uydurulmus insanlik giydirip donatmaya kalkisarak) hastalikli illetli sapkin asosyallesme dürtülerine egilir ve bükülür.
Kabaca bilinen seydir ki hic kimse dogustan ne seytandir ne melek. Onu bu tanimlara yaklastiran yahut uzak tutan sey, dogustan insanligiyla birlikte özelliklestigi ve yasami boyunca hicbir zaman tümüyle kökten kazinip varligindan siyrilamayacagi duygu his duyum algi ve duyarliliklarini nerde ne zaman hangi amac niyet güdüm egilim yöneim ve maksatlara yogunluklu kullandiginin yaklasim sonucudur. Yine kabaca ayan beyan bilinen seydir ki, siddet nefret hirs bencillik hasetlik keder tasa özlem sadakat sevgi saygi ilgi merak nispet zorbalik tiksinti dislama horlama kayirma fedakarlik gibi tüm olumlu olumsuz egilimler hickimseyi temelden kutsayacak veya lanetleyecek sekilde kacinilmaz kesinligi olan kisiye has zimmetli belirginlikler degildir. Her kiside zaten dogustan varolan bütün bu insani özellikleri her kim ne kadar azaltip kontrol altinda tutarak veya cogaltip hayatinin tüm cogunuguna yayip yogunlastirarak git gide gelisip olgunlasan aliskanliklara karakterlestigi iyi kötü; yahut melek seytanliga cagristirir kendini. Gerek edinip kazanirken veya umursamayip kaybederken takindigi tutum tavir durus fiil ve eylemlerinde elbetteki her durumda yönetip yönlenduren akil ve vicdan otoritesi etkin ve belirleyici olacaktir.
En az anne baba ve cevrenin egitip ögrettigi kadar, eger saglikli bir bünyenin bütün birbirini önemseyen ve birbiriyle kacinilmaz surette ilgili dengeli dayanakli sorumlu bagli doku ve organlari gibi insanin icinde ve insana hakim SiSTEM devir daimliligi beyin-kalp (akil-vicdan) otoritesinin denetim ve yönetimine sorumlu-yükümlü kilindigi gibi, saglikli duyarli huzurlu birlik beraberligi olan toplumlarin da bütün hayati güvenini sorumlulugunu yükümlülügünü üstüne emanet alan DEVLLET`de ayni düsünsel ve bedensel bütünlügü olan sistemin akla vicdana dayali OTORiTE sahibidir.
..
Hasretim burada o kadar çok acıyor
Fırar ediyor ruhum bu ben değilim ki
Kayıp olmuş biriyim birisi bana verdi
Korku var içimde düşerim diye yolda
Ayaklarım ben değil götürüyor ısızlara
Yürek dayanmaz ki olduğum yerde kaldım
..
Korku Çiçeğim
Siyaset sen nice şeysin
Ağzım yandı bir kere
Sandım cehennem uyandı
İçimde
..
Korkarak yaşıyoruz; korkmalıymışız da...
Bazı ufak akıllar öyle diyor...
Yolda yürürken insan yüzüne bakmanın sırrı olsa bakarsın...ama korku var!
Ne korkusu bu; yaşama alanın daraltılışı -kimce?
İnsanca olmadığı kesin.
Küçülüyoruz,düşürülüyoruz,sefilleşiyoruz; bence korku burada olmalı,
Bugününü göremeyenlerin rahatlıklarında değil.
..
Onur BİLGE
Bir yağmur sonrası açan pırıl pırıl bir Antalya güneşi altında, uçlarından ışıltılı elmas taneleri gibi damlacıklar sarkan turunç yapraklarını seyrederek dalgın dalgın yürürken aniden kavşağa girmiş olduğumu fark ettim! Bir anda vızır vızır geçmekte olan arabaların arasında kalıverdim! Ne ileri, ne geri... “Sevdalı, önüne baksana! ” dedim, kendi kendime... Bazen ben durdum, arabalar yol aldı bazen onlar durdu ben geçtim. Süratle yaşanan bir ölüm kalım savaşıydı! Karşıya nasıl geçtim, bilemiyorum! .. Mutlaka Allah yardım etti!
Dazıra dazır yaşanan dünya hayatı, tüm mücadelesi, hengâmesi, akşam vakti sıkışıklığı ve kargaşasıyla tıpkı büyük bir şehrin trafik akışı… Zaman zaman menenj… Dünya da işlek ve oldukça tehlikeli bir kavşak… Girmişiz bir kere... Cennet de var içinde, cehennem de... Pul gibi yapışmak da var yere! Eninde sonunda olan o zaten. Gömülme de pul gibi yapışmadır, ananın sinesine. İade edilen mektuplar gibi geri döndürülmek… Bumerang gibi dönüp gelmek, yola çıkılan yere…
Sadece pul gibi yapıştırsalar! .. Yalnız yapışmak olsa… Olsa da öylece kalsa! Yırtıp atacaklar, belki yakacaklar da! .. Belki de koleksiyona katılır. Değerliyse… Öyle ya! Bir umut! ..
..
Tetbir,korkudan...
Korku,sevginin yokluğu..
En güçlü,yada en korunaklı olan
Tetbiri en çok olan değil
Sevmesi en çok olan...
Ne kadar çok sevgi
O kadar az korku...
..
Soğuk Nefes
Hayatımda belki bir sepetin içinde sunulan en güzel sözler. Belki “BİLİNÇLİ veya BİLİNÇSİZCE” ne kadar beynimden gelen TEREDDÜT, UTANÇ ve o MÜTEVAZI” bir şekilde sinirliliğimi saklasam da hayatımın bir bölümü bu sepetin içinde saklı
—Ara sıra % 50 motor kayboluyor ve kontrol elden çıkıyor.”
Zaten ben bu motoru yıllarca bir yerlerde saklamadım mı? ... Bence, bir arabanın her şeyi tam fakat onu çalıştıracak usta bir şoförü yok. Motor duruyor tekrar gaza basmak gerektiğini bildiğim halde anahtarı hep başkalarının elinde olması...
Takıntılar... Taktım ben bu motora
Hayır... Ben bu MOTORA TAKTIM...
..
Oturup penceremde rüyalar içindeyken
Salmışsam düşüncemi şarkılarla uzaklara
Bakışlarım ıslaksa yağan yağmurla
Bil ki, ölü bir camdan ağlıyor korku.
Bu şehir, bu sokaklar seni getirir bana
Ağaçlarda, masalarda isimlerimiz büyür yanyana
..
O şehirde kanatsız ve dilsizdi kuşlar
Gökyüzünde çırpınan kanatlar
Yeryüzünde çığlıklar ve kan gülleri
Ormanlara korku salan kibrit çöpleri
Kim yitirdi kim bilir o masum sevgileri
O şehirde günahsız ve zayıftı insanlar
..
Korku deyince hep kaçarsın,
kurtuluş mu, unutmak mı, saklanmak mı,
yada ne?
Ölüm, ayrılık,düşmek,kaybolmak
yada her ne ise!
Korkarız, kaçarız, unuturuz
öyleyse bunlar
..
Ne kadar uzak görünseler de
İki kardeş arası kadar uzaktır birbirine;
Korku ile cesaret,
İnsanı tam ederler…
Birisi yalnızsa;
Yani korku ve cesaret ayrıysa birbirinden
..
Yaşanmaz bir hal almış hayatın
Gelen vurmuş giden vurmuş kara bahtın
Elinden tutan kimse yok hep yalnızsın
Korku bulutlarından sıyrıl da gel
Umudu kesecekken bulutların arasından
Bir ışık süzüldü arın artık korkularından
..
Bütün ayarlar bozuldu yine
Her şey korku, şantaj, tehditle.
Korkak insanlar, inanır ancak
Onurlu ve cesur insanların,
Korku ve tehditle sineceğine.
Cesur insanlar davranın.
Siz, toparlanıp davranınca,
..
Korku Akar
Her zaman aklımda sen
Kavuşuruz gece vakti rüyalarımda
Hep gözlerimdeki ışık sen
Buluşuruz gece vakti karanlıklarda
Bir hayalim var ikimize dair
..
Korku pusuda hep
Sarsılmaya göresin
Süzülür iç alemine.
Dev gölgeleri oynaşır
Görünmeyen duvarlarda.
Aslı olmayan bir yansıma
Varlık bulamayan bir yankı
..
Bir korku mudur kaygı mıdır serdeki efkâr
Evhâm yaratır vesvese, bir şüpheli rüzgar
Câhilde bu mevcut ama âlimde de vardır
Vehm yoksa velî bizde muhil endişeler var.
Ser = baş
..
Kaosun krallığı yüzyılları sarsan büyük savaşlar
Korku ve gözyaşı zafer ve kan
Mekanın tarihin hazin yıkılışı durmadan üstüste binişi
Geçmişten günümüze akan nehrin etten ve kandan köprüsü artık dur yeter!
..
Mübarek Recep ayını bitirdik, Şaban ayının da sonları yaklaşıyor, üç ayların sultanı Ramazan Ayına çok az kaldı. Daha ilk günden uhrevi bir hava yerleşiyor tüm memlekete ve İslam Alemine ya da en azından ben öyle gözlemliyorum, başkasına nasıl gelir bilemem... Şimdi beylik laflar ile size orucunuzu tutun, namazını kılın, zekatınızı verin diye nasihat etmeyeceğim, bunların bilincinde olan insanlar zaten yapıyor, yapmayanlarda umulur ki Allah'ın hidayet etmesi ile bir şekilde ibadetlerin bir ucundan tutarlar. ''Rahmetim gazabımı kat kat geçmiştir.'' diyen bir yüce yaratıcının Cenabı Allah'ın huzurundayız hepimiz...
Ne büyük mutluluk bizler için hem Müslüman hem de Türk olarak doğmuşuz. Bizlerden başka başka ülkelerde de sayısız Müslüman da Ramazanı karşılamaya hazırlanıyor. Savaşlar içinde olan, fakirlik ve açlık ile boğuşan bir dolu İslam Ülkesi var. Bizler burada rahat yataklarımızda uyurken, yatıp kalkarken o dindaşlarımız ağır bir imtihandan geçiyorlar, tabi aynı zamanda bizler de onlar ilgilenip ilgilenmemek konusunda imtihandan geçiyoruz. Allah yardım etsin bizlere de onlara da... Onlar sabırla, biz de yaptığımız ve yapacağımız iyilikler ile bu sınavları alnımızın akıyla verelim...
..
Yarın beni terkediyorsun. sensizliğin arifesini on yıl kadar uzun ve mübarek bir bayramın son günü gibimi yaşamam gerekiyor şimdi? dakika sayısı sürekli artan durağan bir saat ya da mapushaneye ayarlı bir zaman dilimi modunda yarın başlayacak acıya bugünden yoğunlaşarakmı hazırlanmalıyım? inatçı ve güçlü kudurgan her iki eşit zıt duygunun, kudurgan bir gayretle birbirini örseleyerek kendi biçimini almaya almaya zorladığı durumda, hassas ruhumu düşen görev nedir aynur? can kaynağından berrak bir durulukla fışkırarak, az önce ile biraz sonra algısı arasında akıp giden yaşam çayının en bulanık yerine doğru sürükleniyorum. kendi satır aralarımda kendime tanıdığım o elzem hak tanınmıyor bana, küçücük bir bekleme süresi vermiyor insana hayat. Gönlümde taze filiz sırasını bekleyen duygu tohumu çekirdekleri, seni hiç bilmeden bu ayrılık bataklığına sürüklenip çürüyecekler mi? Öyle ise sen, yüreğimin derinliklerinden kutlu duygunu yüklenmiş kabene gelen o zengin sürre alayı kervanlarının kaderini hiç hiç bilmeyecekmisin ? Bizden ortak yarınımızı alarak bildiğim sensizliği bana bırakıp hiç bilmediğim bensizliğe taşınırken, aşkının sözleşmeli işçisi yıllardır tam mesai çalışan duygularıma, ilişkimizin tek taraflı fes edilip artık işleyişinden kovulduklarını kim açıklayacak? Gözlerinin gönlüme çağırışı yaptığı o ilk seraba elverişli balkonu olan yaşanmışlıklarla örülü yaşanmaz anılar evi tazminatına hak kazandığımı kim açıklayacak ? Bana dönmeyeceğini bilerek yaşamaktansa ölmek dahamı dahamı iyidir aynur? Ya da sırf o balkon için yokluğunu solumaya değermiydi yoksa ? Hislerimin doğurduğu öz duyguları biyolojik olarak hissediyorum, lakin onları büyüterek bu boya sen getirmedin mi? şimdim sana bylesine muhtaçken beni bırakıp yarına mı gidiyorsun aynur? son yemeğim dünkü busen, yastığından aldiğim saçın elime verilmiş haşlanmış yumurta, ve sen giden ikinci annemmi olacaksın ? gçnlüm de o çocukl aynı kaderimi paylaşacak aynur ? ama sen o kadar acımasız sayılmazsın annem terkettiğinde ben küçüktüm daha, oysa sana dair duygularım kocaman oldular kendi başının çaresine bakabilirler öyle değilmi. Keşke bu o kadar kolay olsa aynur, hayat tabağında seni benzersiz bir nimet olarak tek güzel şey olarak önüme sunan yaşamın, her zerresini arsız ve aç bir his gurmesi iştahıyla öğüterek yarın sevgi açlığından ölecekmiş gibi yaşadım ben. Duygusal obezliğe şimdi ani bir sensizlik diyeti hisssel ölüm orucundan başka şey değil, olması imkansız olan ne olsa da gitmesen aynur. Güzel yazının bembeyaz kağıda, organik gülün kendi kokusuna, her tavrın sana, kuranın muhammede inancın allaha yakışması gibi yakışıktık birbirimize. Her güzel şeyi sana borçluyum bütün mutlulukların ilhamı sensin aynur. Yoksa ben ne bilirdim sevdiğinin bi çift eli sayesinde dünyayı avuçlarında tutabildiğini. Ne bilirdim görmek istediğin herşey bir insan gözü içine sığabiliyormuş. Nerden bilirdim bir insan balonunun gerçek bir sevgi ile üflendiğinde tüm evreni kaplayıp her bir yanını boşluk bırakmaksızın kaplayabileceğini. Eğer bizzat bana yaşatmamış olsan hangi söz hangi yazı bildirecekti banabu kutlu nefesin benim gönül ciğerimin içinde bulunabileceğini. Beni affetmeyeceğinin ürkiticü ihtimali düşüveriyor ağır bir şekilde üzerime, korkunçtan yüksek dehşetten alçak ara bir duyguyu sınıfsız bir ürperti ile karşılıyorum. Bunun tezahürü öyle şeyki aynur, bütün refleks mekanizmalarımı felç ediyor gardımla birlikte kalemim elim ayağımda düşü düşüveriyor sanki. Ama ne zamanki belki de gitmeyeceğinin ihtimali kalabalık olumsuzluklar içinden minicik başını uzatıyor, düşmüş gardımla birlikte parmaklarım da kendi yerlerinde canlanıyor o zaman. Öyle haylaz oluyorlarki sorma, hani tutki tutasın aynur. Yazıya dökülemeyen söylem, ve söylemi mümkün olamayan yazı ile dolu bir gönül arşivim var ya benim? İşte sanki oradan birşey bir, bir, işte birşeyi tasvir edecekmiş gibi oluyorki bu başarısız başarı bile edebiyatın ilahı gibi hissettiriyor insanı. Söylenmeye muhtaç o kadar kelime var ki dilimin hemen altında, kalemimden ırmaklar klavyeden ehirler akıtsam yinde yetersiz kalır satırlar. Dev gibi bir aşkı aynı büyüklükte coşkuyla ifadeye girişip sayfalarca çaba sonunda minicik söylemler üretmek, en büyük insan beceriksizliği bu olmalı aynur. Eğer ben, Sen demişsem, mümkün olan en üst düzeyde neyi tam kimi hangi duyguyu anlatıp vurgulamışım hangi boyutta bir önemi vurgulamışım içimde sana dair ne var bunu eksiğinden arındırıp ifade etmenin imkanı yok aynur. İnsan için dünyayı anlamak onu insansala indirgeyip küçük damgasını basmakmış, bizim evrenimizle karıncaların evreni bir değilmiş ya hani aynur ? o sebep gönül anlayışı ile sözün anlatımı daha baştan kusurlu kalıyor. Ne yazarsam yazayım duygu ve hislerimdeki mükemmeliyetin insan eli ile bir biçime sığdırılmak zorunda kalınılıyor. Oysa bu durum dünyayı fındık kabuğuna sığdırma beyhudeliğinden başka şey degil. Aşkın gönlümüzde oluşturduğu tezahürleri aşık olduğuna ulaştırabilmek karınca sırtına tonlarca amacı yükleyerek fizana tşımasını ummaya benziyor. Analamının güneşi anlatımın bulutları ile kapatılıyor aynur. Ama sende biliyorsunki senin her halinin kökleri benim varlığımın en derirnindeki toprağa geçmiştir. Bendeki herşeyin kendi öz vatanındadır özdür, ve böylesi iç içe işleyiş aşk kelimesi ile bile kimlik kazanmıyor aynur. Varlığımda hiçlik gibi görünen bir yere hızla yaklaştığım şu noktada dahi, yeni hissel imgelerini ve duygusal karakterlerini oluşturmaya devam edip bunları kara sevda beyaz aşk pembe sevgi biçimine dönüştürmeye devam eden ahmak bir gönüle sahibim aynur. Sana muhtaçlık süremi kısaltması için kime yalvarmalıyım. Ne kadar yazsam tüm satırlar en başa dönecek biliyorum, doldurduğum tüm ard satırlar daha önümdeki boş alan gibi hiç yazılmamış gibi duruyor. Anlatarak bağırp çağırarak can yakarak ulaşmak istenilen amaca susarak daha hızlı ulaşabilir belki de insan. Fakat acı cekmek çırpınma refleksi oluşturuyor insanda, insanın ayrılığa ve onun ayrılık acısına geliştirdiği korku türü ölüme oranla çok daha ürkütücü boyutta ortaya çıkıyor. Çünkü ölüm mutlak olan son, zihnimiz onu en arka odalarında kapalı tutsa da bir şekilde kabullenmiş olmalı kaygı olsada korku duymuyoruz bundan. Lakin ayrılık bizim için netice beklentili bir durum değil ve buna hazır duygusal ruhsal varlıksal anlamda kabülü zor. Belki ondandır şimdi en çaresiz insan zavallılığına düşmemiz. Doğanın fiziki imkanları sayesinde ete kemiğe bulanmışız yaşıyor canlıyız muhakkak, lakin yaşamın yaşamanın bütün hazzına güzelliklerine ancak senden ulaşabiliyor mutluluğa ancak üzerinden bağlanabiliyorum ben. Şimdi duygularından umut kesilip hislerimin gönlün tarafından fişi kesildikten sonra, ilahi kudret ünitesinde yaşatılarak nefes alıp verişim sağlanmış ne hazzı var aynur ? İşte bu yüzden seni benden ayırman mümkün değil, benim benden büyük parçamı sökebilirsin ancak. Ve byle bir koparılış elle tutulur şekilde yüreğimi fiziki şekilde avuçlayıp yerinden sökülüşü kadar canlı ve kanlı olmayacaktır elbet. Dayanabileceğim değil tamam bunu düşünmüyorsun, ama dayanabileceğin ölçü de acı çektir. Ben kendim istesem kendi tırnağımı söktürebilirmisin yanında bana ? hayır değilmi aynur çünkü kıyamazssın. O halde sırf kan göremeyeceksin diye parçalara bölmesenmi beni aynur ? Sayısız kusur sahibi insan olarak kusursuz bir aşığım ben, şu halde bile uzağından yaydığın duygupatik dalgaların kalbime vuruşunu tüm varlığımda hissedebiliyorum. Bu coşkunun sihiri altında dünyamı şu halde bile habersiz büyütüyor varlığını her kademede merkezileştiriyorsun aynur. Tüm bu hallerime rağmen her biri ayrı tezahürünü taşıyarak gönlümde uçuşan kelebeklerin ürkütüyorlar seni artık benden. Zira ben kalbinde sana doğduğum ilk günki gibi çırılçıplak bir aşık olarak utanmadan dimdik duramıyorum duygun karşısında artık. Senden bağımsız senden habersiz utanıyorum onlardan, ve bütün senli benli hislerime sarınıp sarmalanmak bile ayıbımı kapatmıyor. Zihnimdeki fikrin, ruhumdaki hayalin, gönlümdeki saflığından utanıyorum. Yaptığım herşeye hatadır denilemez, elimde olmayan sebepleri de duygu durumumla senkroniZe edip kendime mazeret programı çıkaracak değilim. zira hiçbir mazeret neticeyi etkilemez. Fakat senin bendeki ağırlığın dünyayı tartar, evet seni üzdüm aynur, aşk insana istemediği şeyler de yaptırabiliyor. Bilincini yitiriyor insan bazen, kendinden daha güçlü işleyen bir girdapa kaptırıyorsun kendini. Ahlaksızlıktan insanı ayıran mesafeyi bile koruyamıyorsun. aşkın gözü gerçekten kör, hem iyiye hem kötüye bilmeden gidiyorsun. Herşey için çok üzgünüm çok pişmanım, devletlerin soğuk yasaları duygudan yoksun kurşun gibi ağır maddelerden oluşmasına rağmen etkin pişmanlık hükmüne yer verip etkikisiz bir iyi hal uyguluyor cezadan. Sen sırf duygudan oluşan etten kemikten insan, gönlümün büyük haimi olarak bana bu hakkı tanımazmısın aynur ? Gönlünde kendince bir mantığı var ama aksak işliyor, doğruları biliyordum hep bildi ama uygulamada yanlışlarımla hareket ettim. beni mistik aşkın dergahına sokmuş yaşayan bir evliya varken ben şeytana uydum belki cehennemi hak ediyoum ama sensizliği değil aynur. Gidiş saatinin üzerime doğru yaklaşımının korusuna karşı son kalan cesaretimle sözlerimi kalışının önüne yetiştiremem biliyorum. Tüm yazdıklarımı silmekle en küçük satıra tutunabilmek arasındaki endişeli mektubumu bitirirken, yaşam da ölümün zıddı ama hiç onayımızı almadan bizi köpri yaparak birleşiyor biz neden ayrılıuoruz aynur. Dünyanın en büyük batığından yazıyorum sana bu sözleri,içimde yaşamın yaşamanın en büyük keşfi sen. Elbetteki hiçim aynur, hiçim de bunu en çokta kendimi seninle kıyasladığımda anlıyorum. Sana baktığım ana kadar gözlerim hiç işe yaramamamıştı sanki,sevgin benim olana kadar değerli hiçbir şeyin sahibi olmadım. Bir beşinci mevsimiz biz, baharın tomurcuğunu, yazın sıcağını ve kış soğuğunu aynı anda barındıran. Her günde yirmi beşinci saatimiz, altmış birinci dakikamız var, hayatın içinde fazladan bir yaşamımız var bizim gitmesenmi aynur... Bilmediğin yönlerim de olduğunun en kötülerini gördün öğrendin, fakat ben yine bildiğin kişiyim. O büyük aşkın sahibi küçük insan benim aynur...
..
Korku-yorum
İnsan, insandan korkar mı?
Ben korkuyorum!
Belki beni yemezler
İşkence de etmezler cismime belki
Ama kırarlar kalbimi
..
Kriz devri kapandı, o günler dünde kaldı
Yeni bir çağ açıldı, küffâra korku saldı…
17/04/’17
..
