İnsanlar değil,gece korkuyor insandan.Her yerde bir figan,küfürler deliyor izzetinefsi.Kaç can ölüme tutsaklığı yaşıyor,kaç el giriyor mazlumun koynuna ve kaç göz bakıyor uykudayken bile karanlığa.Islanmış çarşaflarda ölü ceninler dönüp bakıyor Tanrı'ya..Tanrı ağlıyor utancından...Asyacan Nermin Devrimci...
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta