Duydun mu.
İki koltuğumun arasın da
Kaç dostun derdiyle dertlendiğimi
Duydun mu.
Kaç namert sürüsüyle
Arkamdan hep hançerlendiğimi.
Halbu ki.
Uzanan her ele, zeytin dalı oldum
İsteyene gül dalında yaprak açtım
İsteyene kahve tadında edep sundum
Dost ateşe düşmeden, sessizce
Küle ben döndüm.
Anladım ki.
Yüreğime değen bir nehirdi düşümde gördüğüm
İnandım ki.
Ancak mahşerde çözülür böylesi kördüğüm..
Kayıt Tarihi : 21.5.2025 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!