Kor Şehrin İçinde
Bizimle yaşar içimiz,
Kör olmuş her bir biçimimiz.
Sağır kulaklı şimdi şehrimiz,
Kalabalık ama bomboş içimiz.
Gök dilsiz, toprak suskun,
Söz bitmiş, sesler yorgun.
Her yüz aynı, her bakış donuk,
Yürek var ama atmaz, soluk.
Bir zamanlar renkliydi bu düşler,
Şimdi gri duvarlarda düşler.
Kendi sesimizden korkar olduk,
Ne güldük doyunca, ne ağladık.
Yollar uzar, varmaz içe,
Bir adım kendine gitmez hiççe.
Yüz yüze değiliz, ekran ekrana,
Kelimeler düştü yapay dublaja.
Çocuk sesine hasret duvarlar,
Ağaç değil artık beton ağlar.
Zaman akar, biz yerimizde,
Gölge gibi gezeriz geçmişimizde.
Ne yitik ne tam, bir arada değiliz,
İç içeyiz ama birbirimize değiliz.
Karanlık değil bu; daha tuhafı,
Işık var ama ısıtmıyor safı.
Mercan Demir
28.3.23
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!