Kör değneği Şiiri - Melike Cakmak

Karanlığım ve
İçimde tutunduğum bir kör değneği ..
Ardından
Karanlığı bölebilen cılız bir renk
Kör değilsin der gibi ...
Zayıf ama gözlerim tahammülsüz
Varlığı ve yokluğu bir gibi görünse de
Karanlığımı rahatsız ediyor.
Belki koca bir gündüz habercisi
Belki parlak bir dolunay öncesi ..
Sen ve senden kalanların timsali
Sen ve senden sonrasının ufuk çizgisi
Ve hep biraz penceremden
Kapalı perdelerime rağmen
Umut çalıyor.

İçimde uyuttuğum vahşi ,
İsyanı uykuda kalmış çocuğu
Rahatsız eden ,
Perdelerimin arasından sızan
Hangi ufkun ışığı ?
Hangi gecenin yansıması ?

Bana karanlığımı ver .
Cılız renklerinle içimdeki devi uyandırma !
Yolumu bulabilirim
İçimde bir kör değneğim bir de ben
Sensiz yapabilirim !
Kendi renklerimi boyalar olmadan
Çizebilirim .
Ve Kendi ışığımı kırabilirim ...
Bana bir beni
Bir de karanlığımı geri ver.
Gözlerim sevmez yalancı renkleri
Sönmek üzere olan ufuktan ,
Güneşin haberlerini yollama.
Benim henüz vakti gelmemiş ,gündüzlerim var.
Ben bende kalarak
Kendi güneşimde yeniden
Doğabilirim ..