Köpükler, köpükler, köpükler,
Aksın zirvesi maviyi delen dağların kaynaklarından,
Kerpiç çatısından su alan köy evlerine doğru,
Bürüsün her bulvarında emeğin ismi yüceltilen sokakları,
Kapatır mıydı insanlığın vahşi yalnızlığını?
Kan kırmızısı ipek kaftanların bir ucu,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta