Kopuk Zaman Şiiri - Hüseyin Erdöl

Hangi ışıktır o
Öyle her yere gidip
Yani diyorum ki
Hiçbir şey düşünemediğim
İki yerden kopmuş ayrı
bir zaman
Hangi elemlerin gölgesidir o
Kurulmuşum kırıklar yanına
Dönüyorum
O yan kopuk
Sanki yanım değil
Benden ayrı düşüp
Arzdan aşağı her yer kopuk

Dönüyorum bu yanıma
Gül sarısı
Ay kırmızısı
Renkler sarması
Arzın üstü boşluk
Hülyalar içine girmiş
Karşı dağın eteklerinden inen
Sabah güneşi

Birkaç bin asırdır dönüyor
Buralarda
Işıklarında gölgelendiğim
Ayrı düşme zamanı

Hep oralar gibiyim artık
Sessizler yığılmış
Karşımda
Onca asır düşünüp durduğum
İşareti bekliyorlar
Zalimce

Bunca bin yıldır
Her yıkılıştan
Her yangından sonra
Aynı olmak bana yalan mı
Söylüyor
Şarkılarımın ezgilerine girip
Bitsin diyorum bitsin artık
Kopmuş zamanda
Sessiz bekletilişlerim