1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Saat gecenin dördü,
Parktayım.
Yeşillikler arasında,
Yeşil ışık altında.
Az önce terk etti köpek yavrusu beni.
Gülümseyen kara gözleriyle,
Bir şeyler göstermek istedi
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta