Kopan Benlik Şiiri - Ahmet Taha Dağlı

Baktım kendime, ben yoktum içimde
Yalnız bir silüetim karanlıkta.
Zihnimden taşan bir sancı biçimde,
Kaybolur kalbim düşle arasatta.

Gözlerim kapalı, dönmüşüm geri
Dünya bir uğultu, içim bir boşluk.
Loş tavan altında sarkıyor sureti
Bir ben varım, bir de yitik bir kuşluk

Gerçek mi bu an, yoksa hayalden?
Kirpiklerime sinmiş bir sis belki.
Kendimi izlerim uzak bir yerden,
Sözcükler kırılır içimde belki.

Zaman silinirken iz bırakmaz tende,
Hatıra mıydım, yoksa düş müydüm?
Ruhum savrulurken uzak bir zeminde,
Geçmişim yerine rüya ile mi büyüdüm?

Kör duvarlar yankı vermez sesime,
Bir uyku, bir uyanıklık arası.
Bir adım attım kendimi gölgeme,
Sürer içimde yalnızlık sırası.

Ve sonra bir sabah, her şey susarken
Gözümde solmuş bir an belirir.
Kendime dönerim, içime bakarken,
Kendimden kopan bir benlik gelir.