Konsol Şiiri - Kasım Kobakçı

Tamamlanınca sessizce, odanın hali,
Parladı konsolun, cilalı yüzeyi,
Köşeden süzülen, sönük loş ışıklar,
Dökülmüş duvarlara, gizemli gölgeler.
*
Konsolun rengine, sarınmış salon,
Dayanmış, o eski duvar köşesine,
Duruşu asil, bekler iki saattir,
Karardıkça ortam, iyice derinleşip,
Üstünde salındı, toz zerreleri,
Yansıdı eski hatıralar, derinden.
*
Sona erince, sessizliğin sesi,
Bekledi orada, kımıldamadan,
Ona doğru uzandı, süzüldü ışıklar.
Aydınlandı birden, eşyalar ve konsol.
Çıktı ortaya, solmuş örtünün altındaki çekmeceler.