Komutanım Şiiri - Erkan Batal

TEL ÖRGÜLER ÖNÜNDE
TUTARKEN O GÜN NÖBET
BİRDEN BİRE BİR KARALTI
ÇALILIKTAN GEÇTİ TEGEET

DUR ÇEKİNCE ÖNCE DURDU.
SONRA KAÇAR GİBİ OLDU
ATEŞ EDERİM DEYİNCE
HEYKEL GİBİ HEMEN DONDU

HAZIR FIRSAT ÖNÜMDEYKEN
CESARET ALIP HALİNDEN
ARAMIZDAKİ TELLERİN
ATLADIM HEMEN ÜSTÜNDEN

PAROLAYI BİLMEYİNCE
KALDIR DEDİM ELLERİNİ
İŞTE O AN BAŞ DÖNDÜREN
GÖRÜNDÜ İNCECİK BELİ

HAVA BİRAZ KARANLIKTI
GEL DEYİNCE YAKLAŞTI
PAROLAYI SORUNCA
O AN BANA BİR GÖZ KIRPTI

BİRAZ DAHA YAKLAŞINCA
SEÇER OLDUM SURETİNİ
BEN DİYEYİM SANKİ VENÜS
SİZ DERSİNİZ ZATEN KENDİ

SÖYLEMEYİNCE ADINI
SANDIMKİ HAYAT KADINI
ŞEYTANIN SÖZÜNE KANIP
ALAYIM DEDİM TADINI

NE BİLEYİM TİKİ VARMIŞ
İSTEMEDEN GÖZ KIRPARMIŞ
LAL OLDUGU YETMEZ GİBİ
KULAKLARIDA SAGIRMIŞ

YAPIŞTIM HEMEN DUDAGA
ONUNDA GİTTİ HOŞUNA
TAM İLERİ GİDECEKKEN
YAKALANDIK ONBAŞIYA

ÖGRENDİM SONRA GERÇEGİ
MEGER O YOL KESTİRMEYMİŞ
TARLADAN EVE DÖNERKEN.
İLK DEFA O YOLU SEÇMİŞ.

KOMUTANIM KOMUTANIM
NASIL OLDU ANLAMADIM
BİRDEN BİRE DUDAGINA
YAPIŞMIŞ BENİM DUDAGIM

KOMUTANIM KOMUTANIM
AFFET BENİ YALVARIRIM
HERŞEYE RAGMEN GENEDE
TÜFEGİMİ BIRAKMADIM