Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bir çocuk hayatı zindana çevirir
Çocuk dedim ya!
Ne halden anlar
Ne hal anlatır
Gelip dikilir karşıma hiçbir şey olmamış gibi
Bakar buruk buruk
Bütün sitemlerini içine gömersin
Darılamasın da ona
“afettim” dersin
Ama
Ama ben seni sevmiştim çocuk
Af edersin
sıfatı çocuk ya
İnsan her zaman aslında çoçuktur...
Bazen çoçukca yaramazlıklar yapmak isteriz.Kırlarda uçurtma uçurmak... çimlerde yuvarlanmak isteriz... çoçukluğumuzda sevdiğimiz elma şekerlerindeni yemek isteriz...Aslında bunları hepimiz yapmak isteriz çünkü içimizdeki çoçuk daha büyümemiştir... Büyümeyen çoçuklar yüreğimizde hep vardır....
şiir güzel ama içeriğe katılmıyorum.zira benim sözlüğümde çocuk umuttur.Hem gerçek çocuklar ,hem içimizdeki çocuklar adına böyle söylüyorum
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta