Eline bir kalem ve bir defter alırsın ve bir şeyler yazmak istersin yaşadığın onca acıyı yazmaya korkarsın kader der geçersin
o an beynin durur kalbin konuşur gözyaş larn konuşur
onu ne kadar sevdiğini hatırlarsın onu unutmanın aptallık olduğu gelir aklına anlarsın
aslın da unutmak istemeyen yüreğindeki acı mani olur yaşananlara ve o an göz yaşların Kalbine eşlik eder ve şu cümle düşer dilinden ne kadar zalimsin be kader..!
yoksa bu kaderi yaşatan senmiy din der ve susturur sun yüreğini eyvallah dersin birde teşekkür edersin sana yaşattığı tüm acılara..
hazan
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,



