yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Sen uyurken karşımda, göz kapaklarımıza çizili konuşulmamış hayaller eşlik eder bana
Gecenin karanlığı aydınlıkla buluşana dek izlemek isterim, rüyalarında bana da yer var mı?
Çünkü rüyalarımda her daim sen vardın ve hep olduğun kadar güzeldin
Adın yankılanıyor bak yine, zihnimin ücralarında ne arıyordun?
Bilmiyorum neden kabul etmek istemiyordun, seni önemsediğim kadar sen de beni sevmiyor musun?
Biliyorum ama sen söylemesen de uykuya daldığında sesleniyorum sana düşler diyarından.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,


