Eski zamanlarda İstanbul da Kral vardı, bir de Kralın kızı vardı.
Kız bir çocuğa aşıktı çocukta kıza aşıktı ikisi de birbirini deli gibi seviyordu.
Her gece buluşup denizin kıyısına giderlerdi ve evlenme hayalleri kuruyolardı.
Aradan baya bir süre geçti, sonra bu durumu kızın babası yani Kral duyuyor,
Denizin ortasında bir kule yaptırıyor, kızını oraya hapsediyor.
Çocuk kızı merak etti kaç gecedir göremiyordu kilimci den biraz kilim aldı,sonra sarayın oraya gitti. Sarayın önünde döndü dolaştı kızı göremedi,muhafızın birine şöyle sordu.
_Kralın kızı nere de kilim istemişti.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta