Köygerçeği / Bölüm 3: Ahırda Sabah
Sabah, ahır kapısının gıcırtısıyla başlardı. Henüz güneş doğmamışken, içerideki sıcaklık dışarıdaki serinliği örterdi. İneklerin burnundan çıkan buhar, dualarla karışırdı. Kimse yüksek sesle konuşmazdı; çünkü burada sabah, önce huzurla başlardı.
Çocuklar uykulu gözlerle keçi sağarken, dedeler tütün sarar, neneler kandil duası mırıldanırdı. Her hareket yavaştı, ama anlamlıydı. Kimse acele etmezdi çünkü zaman burada takvimle değil, gökyüzüyle ölçülürdü.
Ayakkabıların ucundaki çamur bile bir geçmiş taşırdı. Kim, ne zaman, ne hisle bastıysa—toprak unutmamıştı. Ve ahırın içinde, sadece hayvanların değil, insanların da sessizliği beslenirdi.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta