Bölüm 29: Ebe Saniye’nin İlk Kuyusu – Köyün Hafızasına Su Veren Kadın
Köyde bir zamanlar, “su” sadece içilen değil, hatırlanan bir şeydi. Çünkü o kuyu, hafıza gibi kazılmıştı toprağa… Ve kazan kişi de bir kadın: Ebe Saniye.
Saniye, 1968 yazında bir sabah erkenden kalktı, toprağın nabzını yokladı ve
“Burada bir şey var, su ya da sır.” dedi.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta