📖 Bölüm 20: Mezarı Başında – Sessizliğe Okunan Son Ağıt
Yıl 1993. Sonbaharın son günü. Toros'un eteğinde, toprağın koyu yerinde, birkaç taş ve bir demir parçası… Adı bile doğru yazılmamış mezar taşının başına geldi Brahim. Yanında ne çiçek vardı ne konuşan biri. Ama cebinde bir kâğıt—üzerinde Hasan’ın kendi şiirlerinden çevirdiği dizeler vardı:
“Bana dua etme evlat, Dilsizlere anlat yazdıklarımı…”
Diz çökmedi Brahim. Çünkü biliyordu: Bu mezarın önünde eğilmek değil, ayağa kalkmak gerekiyordu.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta